zaterdag 1 september 2007
vrijheid: hoe groot mag ze zijn?
We leven in een tijdperk waar iedereen de mond vol heeft over vrijheden. Ik heb niets tegen vrijheid, integendeel, maar.......de manier waarop sommigen ermee omspringen, verontrust mij toch een beetje.
Wat is vrijheid eigenlijk? Soms lijkt het wel een synoniem voor "ik kan doen en laten wat ik wil en niemand mag daar tegenin gaan". Dat is misschien leuk in theorie maar wat als iedereen deze zienswijze deelt? Krijg je dan niet eerder een vijandige en chaotische samenleving? Houdt vrijheid ook niet in dat ieder de verantwoordelijkheid draagt om zijn eigen vrijheid te beperken zodat er ruimte blijft voor de vrijheid van anderen? Ikzelf houd me voor ogen dat mijn vrijheid eindigt waar die van anderen begint.Vindt de toenemende onverdraagzaamheid niet een beetje haar oorsprong in het schenden van elkaars "vrijheidruimte" om die van onszelf niet te hoeven beperken?
Ik vraag het me af.......
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
Om te starten: ik ga deze blog opvolgen. Fijn om er van in begin bij te zijn en het gaat ergens over (wat ook weer niet van elke blog kan gezegd worden).
Mijn oudleraar fysica (eerste twee jaar middelbaar onderwijs) zei, dat we ons niet vrij kunnen voelen zonder te accepteren dat we ons aan bepaalde regels moeten houden. We waren zo'n dertien jaar oud en het was mogelijks het eerste ernstigs wat in ons jonge leven tegen ons werd gezegd.
Ikzelf versta nu onder 'vrijheid', de mate waarin je jezelf al dan niet belemmerd voelt door afspraken . Afspraken zorgen voor de regels waarover de oudleraar sprak.
Behoefte aan meer vrijheid werkt zichzelf tegen. Hoe groter je drang naar meer vrijheid is, met hoe minder mensen je bereid bent afspraken te maken en hoe minder regels je dus bereid bent te respecteren. Met als gevolg, dat je meer aanvaringen hebt en het gevoel niet vrij te zijn nog versterkt. Wat op zich weer zorgt voor een groei van die behoefte en ga zo maar door. Kortom: sneeuwbaleffect.
Is dat nu goed of slecht? Moeilijk te zeggen, vind ik!
Enerzijds is het slecht, want het zorgt voor onenigheid en dat is op eender welk niveau op zijn minst lastig en op hoog niveau uiterst gevaarlijk.
Anderzijds is het goed dat elk zo veel mogelijk voor 'zijn eigen vrijheid' wilt zorgen, ten koste van die van een ander. Het stimuleert de vijandigheid, zorgt voor strijd en is het basisgereedschap van de natuur om ervoor te zorgen dat de voor overleven meest geschikte exemplaren overblijven. Kortweg: de wet van de sterkste.
De link met intolerantie zie ik dus ook. Ik denk dat het willen van meer vrijheid inderdaad meebrengt dat anderen steeds meer zouden moeten verdragen en de kans op intolerantie vergroot, omdat ook zijzelf de eigen vrijheid willen behouden.
Etisch gezien streeft een mens (enfin, ik toch) natuurlijk naar harmonie. Biologisch gezien is het goed bekeken om elk gezond wezen die drang naar vrijheid mee te geven. Denk ik hé ... denk ik ...
Ooit zei iemand tegen mij:"Ge kunt uwen eigen weg niet maken, zonder een ander zijn gras plat te trappen." En eigenlijk had hij ook weeral gelijk. Ge kunt niet voor alleman goed doen. Dat heeft ook iets met 'vrijheid' te maken hé? Daarom dat ik het hier nog achterlaat.
Een reactie posten