oprechtheid

Natuurlijk denken we allemaal graag dat we eerlijke en oprechte mensen zijn. En dat zijn we ook allemaal als we iets zeggen dat voor de anderen plezierig is om horen. Maar wat als het om minder plezierige dingen gaat? Ik heb mezelf jaren geleden voorgenomen eerlijk te zijn (of toch zo eerlijk mogelijk) met alle gevolgen vandien. Ik word niet door iedereen gewaardeerd omdat ik met geregelde tussenpozen een stok in het hoenderhok smijt of iemand recht in zijn of haar gezicht zeg wat ik ervan denk. Meestal sta ik niet alleen met mijn mening, maar anderen gaan zo'n confrontatie liever niet aan. Nochthans is het leven veel eenvoudiger als iedereen weet hoe de zaken staan,vind ik. Ik hoef geen valse vriendelijkheid voor te wenden en ik hoef niet met mensen om te gaan waar ik totaal geen affiniteit mee heb. Let wel,ik verwacht niet dat anderen mijn mening over iemand delen, neen, dat moet nu ook niet. Ieder moet voor zichzelf uitmaken wat hij van iemand vindt. Natuurlijk heeft mijn houding nogal wat gevolgen voor mezelf. Zoals ik al zei, niet iedereen waardeert mij maar van degenen die het wèl doen, weet ik het ook zeker. Daarbij komt dat ik niet aan "totentrekkerij" moet doen, ook al veel eenvoudiger en minder stresserend. En eigenaardig genoeg, 't is nog maar zelden gebeurd want weinig mensen kunnen het opbrengen, maar ik waardeer mensen die mij ook rechtuit mijn vier waarheden durven zeggen. Ik weet tenminste dat die mensen te vertrouwen zijn. 't is geen gemakkelijke keuze, maar eens je een eindje op dat pad loopt is het zoals Spiessens zingt "het is niet moeilijk, het is gemakkelijk".